Thursday, June 26, 2014

බොහෝ දේ වෙනස් වී ඇත.

නතරකළ මෝටර් රථයේ, රියදුරු අසුන හැර නොගිය මා, ඉදිරියේ දිස්වූ විචිත්‍රවත් වන දසුන දෙස මොහොහොතක් බලා සිටියෙමි....
ඒ සොඳුරු දසුන නම් සැබවින්ම හුරුපුරුදුය.
දෙනෙත්ලොකු කර.. නිකට උස් කර.. නළල ‍රැලි නොකර.. ඕනෑකමින් කිසිවක් දෙස බලා සිටිනා.. ඒ අසමසම වූ ඇගේ පියකරු වතමඩල, එවිටම
මොහොතකට මදෙස බලා  විරිත්තුම්  සිනහවකින් මට සංග්‍රහ කළාය.
ඒ නිලැති ඩෙනිම් කලිසම, දම් පාට ටී-ෂර්ටය, මගේ සොදුරු මතක පොතේ මුල් පි‍ටු වර්ණ ගැන්වූ බව මට හොඳ හැටි මතකය.
කලකට පෙර ලැජ්ජාවෙන්,බයෙන්, චකිතයෙන්, කුමක් කරම්දෝ යැයි සිතාගත නොහැකිව මා, මේ වූ සොඳුරු දසුනම පසුකර ගිය බව.. ඒ මුල් පි‍ටු අහල පහළම ලියවී ඇතුවාට සැකයක් නැත.
ඔව් ඒ මගේ සොඳුරු අතීතයයි... වැඩි ඈතක නොවූ ඒ මිහිරි මතක ගොන්නයි.
ඉණ දෙපදෙසින් ටී-ෂර්ටය ඉදිරියට තල්ලු කළ ඒ හුරතල් ‍රැල්ල එදාට වඩා අද ආඩම්බරයෙන් තවත් අඟල් කිහිපයක් ඉදිරියට නෙරා විත් ඇති බවක් මට සිතේ.
වෙනස් වූ එකම දෙය එය පමණක්ම නොවේ......
තව සුලු මොහොතකින් ඇය පැමිණ මගේ වම් පසින් අසුන් ගනු ඇත.


Pages