අපේ අම්මා... අපේ තාත්තා... මට පොඩි කාලේ... හැම තිස්සෙම
"පුතේ අපි මෙහෙමයි ජීවත් වෙන්න ඔනේ කියල මට කියල දුන්නා"
මමත් ඒ විදිහටම මෙච්චර කාලයක් ජීවත් වුනා..
ඉඳල හිටලා පාරෙන් පොඩ්ඩක් පිට පැන්නත්.. ඒ බව වැඩි දෙනෙක් දකින්නත් කලින්ම මම නැවතත් පට ගාලා හරි පාරට ආව බව දන්නෙත් මම විතරමයි..
පිට පැනපු දවස් ගැන මම ඒ දවස් වල ගොඩක් දුක් වුන බවත් මට හොඳට මතකයි....
ඒත්......................................
මට මේ ලඟකදී ඉඳන් පොඩි නෙමෙයි ලොකු වෙනසක් තේරෙනවා...
මට ඒක අකුරු වචන පේලි ගොඩක් අස්සට හිර කරන්න නම් හරිම අමාරුයි..
"පුතේ අපි මෙහෙමයි ජීවත් වෙන්න ඔනේ " කියල කිව්වට මම දකින දකින හැම තැනකම කිසිම කෙනෙක් ඒ විදිහට ජීවත් වෙනව නම් දැන් මට පේන්න නෑ....
හැම දෙනාම ඒ ඒ අයට හිතෙන හිතෙන දේ විතරමයි කරන්නෙ.. ඉස්කෝලේ යන පොඩි එකාගේ ඉඳන් ලමයි තුන් හතරදෙනෙක් ඉන්න අම්මා කෙනෙක් වෙනකනුත් ඉන්න හැම දෙනාම තමාගේ සතුට වෙනුවෙන් ඕනම දෙයක් කරනවා කිසිම බයක් හැකක් නැතිව... වැඩේ කියන්න්නේ බාගෙට බාගයක් උන් කරන ඒවා හරි කියලත් කියනවානේ. ඒව ගැන කවුරුත් එහෙමට කතා කරන්නෙවත් නෑ...
පුදුමයි...................................
වැඩේ කියන්නෙ ඇයි මට මේ දේවල් පේන්න මෙච්චර කාලයක් ගියේ
මම විතරද එතොකොට තවමත් මහා අමාරුවෙන් අපේ අම්මා තාත්තා කියපු විදිහට ජීවත් වෙන්න හදන්නේ...
මේක මහා විකාරයක්නේ
මම මහ මෝඩයෙක්......
No comments:
Post a Comment